Powojenna historia naszego regionu długo była niemożliwa do opowiedzenia. Ideologiczny slogan i cenzura wyznaczały granice narracji historycznej. Dopiero rok 1989 otworzył drogę do badań nad fundamentalnymi tematami w historii ziemi szczecińskiej: wysiedleniem Niemców i włączeniem Pomorza w granice Polski powojennej oraz udziałem społeczeństwa pomorskiego w oporze i społecznym buncie przeciw prl. Muzeum Narodowe zainicjowało je wystawami Ojczyzna wielu w 2002 roku oraz Codzienność historii w 2005 roku zorganizowanymi w gmachu na Wałach Chrobrego. Nie leżało jednak w zamiarach muzealnych przekształcenie tej imponującej budowli wzniesionej dla potrzeb eksponowania sztuki w muzeum historii regionalnej. Wystawa stała dziejów Szczecina xx wieku znajdowała się w Oddziale MNS — Muzeum Historii Szczecina. Po ostatniej metamorfozie została otwarta w 2010 roku pn. Hans Stettiner i Jan Szczeciński. Ze względu na skromne pomieszczenia Ratusza Staromiejskiego przedstawia szczecińskie dzieje w symbolicznym skrócie. Brakowało odpowiedniego miejsca na stałą wystawę historii najnowszej, spełniającą oczekiwania widzów rozbudzone nowoczesnym wystawiennictwem historycznym. Starania Muzeum o powiększenie przestrzeni wystawowej były początkowo związane z Muzeum Morskim, które mogło pomieścić pierwszą wersję opowieści o wkładzie społeczeństwa pomorskiego w odzyskanie suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej. Towarzyszyła im nadzieja, że z czasem można będzie wykorzystać budynek na terenie stoczni mieszczący świetlicę, w której podpisano w 1980 roku porozumienia sierpniowe — jeszcze przed podobnym wydarzeniem w Gdańsku. Równolegle do tych rachub i planów krystalizowała się idea "muzeum przełomów" jako instytucji odrębnej, która stworzyłaby odpowiednie ramy dla opowieści o budzeniu się tożsamości pomorskiego społeczeństwa obywatelskiego. Ostatecznie w 2008 roku w wyniku umowy między władzami miejskimi i wojewódzkimi postanowiono wybudować Centrum Dialogu Przełomy jako część Muzeum Narodowego w Szczecinie, na placu Solidarności — miejscu pamięci poległych szczecinian w grudniu 1970 roku.ze wstępu Lecha Karwowskiego